Safari mieren

Bedankt nog voor de reacties op mn vorige stukje! Doet me goed zo ver van huis :)
Dinsdag:
Na een overheerlijk English breakfast op weg naar Eldoret University om vervolgens college te krijgen van Dr Mertens (de arts die met ons mee is). We kregen dit college samen met 50 Keniaanse Public-Health studenten. Was erg leuk om studenten van hier te ontmoeten. Ze hebben een groot gevoel voor humor hier. Ik werd als eerste geintroduceerd met: ‘This is Sophie, she told me she wants to remain in Kenya forever and is already a doctor’.
Daarna moesten de rest van de Nederlandse coassistenten en studenten zich voorstellen. De Kenianen volgden en moesten opstaan en hun naam en leeftijd zeggen, waar een wedstrijd van gemaakt werd om het steeds leuker te doen klinken. Het begon met: I am 23, I am 31 married and have two children, tot en met, I am the grandpa of the group and are over half a century old en iemand die zei dat hij 21 was terwijl hij kennelijk al veel ouder was.
Het college was boeiend, over preventie van infectieziekten over de jaren heen. Waar ik wel aan moet wennen is dat als er wordt gezegd ‘we zijn klaar’ (na 2 of 3 uur aangesloten luisteren), er nog een vragenrondje komt van 1 uur lang. Wat niet Keniaans per se is, maar vooral door Dr. Mertens komt want deze is niet al te kort van stof ;).
Ook werd er door dokter Kitagwa nog aan zijn studenten gevraagd wie er voor 3 studenten had getekend die er niet waren, want liegen daar houdt hij niet van, was wel bijzonder om te zien dat hij zijn preek gaf waar wij bij waren.
‘s Middags heerlijk geluncht waar normaal de artsen lunchen, hoewel ik er wel aan moet wennen om zoveel tussen de middag te eten.
In het ziekenhuis een gigantisch ranzig toilet bezocht, urine lag in plassen op de grond en aan de muur zaten ondefinieerbaar bruine vegen.
In de middag een heel erg boeiend college gehad van een Keniaanse chirurg: Dr. Mabeya. Hij opereert vrouwen die als gevolg van traumatische bevallingen fistels(verbindingen op plekken waar ze niet horen, bijv van baarmoeder naar blaas) hebben. Hij kwam wat te laat binnen, wat hier niet zo bijzonder is. Dus hebben we wat filmpjes te zien gekregen van Dr Mertens zijn kinderen toen ze nog klein waren, vraag me af of die kinderen dat ook weten.
Toen de chirurg er eenmaal was bleek dat hij zich te pletter had gehaast om van een moeilijke operatie naar ons toe te komen en bleek hij niet eens de tijd gehad te hebben om wat te drinken. De meest sympatieke arts die ik ooit gezien heb, ik was heel erg onder de indruk van zijn verhaal. Een heel altruistische man, die veelal arme mensen helpt en nu ook tijdens de staking gewoon werkt. Ook hij maakt zich hier hard voor voorlichting over vrouwenbesnijdenis(wat een risicofactor is voor fistels) en zijn patienten worden geholpen bij het vinden naar een bron van inkomsten.
Er is hier nu al een 2 weken lange staking, waar dus 90% van het medische personeel aan meedoet. Wat betekent dat als je niet acuut binnen 5 minuten doodgaat je dus gewoon niet geholpen wordt.
Daarna in de supermarkt zei een vrouw tegen haar kindje: ‘kijk een Mzungu’ oftewel vreemdeling/blanke. Waarop het kindje heel vrolijk begon te zwaaien. Een andere vrouw wilde graag ons een hand geven en bedankte voor de ontmoeting.
Mensen zijn hier echt extreem beleefd soms wel heel nederig, maar over het algemeen kunnen wij hier nog veel van leren!
Daarna met onze buschauffeur en een hoop mensen nog wat gaan drinken, was wel een beleving een Keniaanse bar, van die oude mannetjes die zich staan uitsloven op de dansvloer. Helaas was onze buschauffeur nogal dronken, niet zo gek na 10 halve liters, maar echt leuker werd hij er niet op. Volgende ochtend zat hij weer kraakhelder bij het ontbijt en schaamde zich geen moment voor het feit dat hij straalbezopen was.
Woensdag: Met de bus richting Kapenguria gereden. Onderweg kregen we een uitleg van een district manager van West-Pokot. Ook hebben we nu Stanley(mes) aan boord, een Keniaanse nogal streberige student. Hij begon voor de 4e keer in 2 dagen een te lange toespraak met: ‘I am Roeto, Stanley, I want to thank you, I am a medical student, I worked for 7 years in the hospital, blablablablabla, bla bla, and I want to thank you, and I really want to thank dr Martin(zo klinkt het) because he’s so nice to be here.’ Het is een aardige gast, maar geeft ons door middel van deze extreem langdradige asskisser-toespraken in ieder geval veel stof tot persifleren.
‘s Middags Samosa en Pilau gegeten bij ons hotelletje, erg lekker. Hotel is vrij primitief, maar wel schoon. Er staat slechts een bed en er is een voetstapwc waarboven je douchet. Geen wasbak dus..
Daarna naar Kapenguria district hospital, weer een toespraak. Erg gelachen om Dr Mertens zijn uitspraak hij zei: ‘I want to keep my mouth’ maar het klonk als Mouse. Gelukkig kon hij er zelf ook om lachen. Mooi uitzicht op Mount Elgon, waar we zeer waarschijnlijk snel naar toe gaan.
Daarna bij een Britse man langs die een mooie bed en breakfast heeft, veel lieve katjes en hondjes. In het gras gelopen, toen had ik het idee dat ik gestoken werd, dus ik sloeg op mn been. Het deed veel pijn dus ik riep au en zei: er zit iets in mn broek. Toen 10 sec later stond iedereen te dansen, gillen en au-roepen. Bleek dat er safari-mieren zaten. Deze zijn zo’n 1,5 cm groot en bijten het liefst rond je liezen. Dus iedereen moest snel zn broek uittrekken en de broeken controleren. Het scheen er erg grappig uit te zien en is ook deels gefilmd.
Morgen op weg naar het noorden van Kenia in de buurt van Uganda, naam van de plaats ben ik vergeten. Waar we public health projecten zullen zien. Het is er erg primitief dus ben benieuwd waar ik morgen zal slapen. Het is 6 uur rijden en we weten nu nog niet exact wanneer we terug komen waarschijnlijk blijven we daar 1 of 2 nachten.