This is Africa

Zo, eindelijk is daar dan het eerste berichtje. Heeft 3 dagen geduurd voordat we internet konden kopen.
Vrijdag ben ik laat in Nairobi aangekomen en daar stond onze chauffeur David(but you can call me Tiger(Woods)) ons al op te wachten. Onze tassen werden op het dak geladen en op naar Nairobi. Daar aangekomen bleek David niet de enige die ons stond op te wachten, ook een stuk of 20 prostituees lonkten naar onze bus, ons hotel was om de hoek. Mannen met grote geweren stonden ervoor als bewakers. Goed hotel, goed geslapen, afgezien dat er wat vage figuren rondhingen. Dag erna nog wat simkaarten in Nairobi geregeld, bij Safaricom. Voordat je die winkel binnen gaat wordt je tas elektronisch gefouilleerd. Ook hangt er een bordje met: no weapons allowed in the store. Na een rit van 4,5 uur aangekomen in Nakuru. Onderweg veel dorpelingen gezien die ons wortels en levende konijnen en kippen wilden verkopen. Ook Keniaanse geit gegeten, best wel lekker. Heb soms wel het idee dat ik in boer zoekt vrouw zit, want wat-de-boer-niet-kent dat vreet ie niet.
In Nakuru aangekomen hadden we een mooie kamer met zwembad ernaast, zwembad toch maar niet geprobeerd, omdat het er niet zo fris uitzag en het hier ook maar zo’n 20 graden is. Snachts nog even wakker geworden van de studenten naast ons die een man nodig hadden om een spin te vangen.
Dag erna op safari geweest in Lake Nakuru National Park. Heb o.a. Neushoorns, Nijlpaarden, Buffels, Giraffes, Zebra’s, Struisvogels, ‘blauwe-kloten-aapjes’, antilopes, waterbokjes, ibissen, pelikanen, en flamingo’s gezien.
Erg mooi om te zien zoveel verschillende dieren tegelijk, dan voel je je wel echt in Afrika.
Daarna op weg naar Eldoret, ook onderweg een zojuist overleden man gezien, waarschijnlijk aangereden door een vrachtwagen (ons scenario) het scenario van Dr Kitagwa(die ook in onze bus meerijdt) was dat hij misschien gestenigd was omdat ie wonden in zijn gezicht had. Want stenigen gebeurt hier kennelijk nog wanneer mensen het recht in eigen hand nemen en een dief straffen.
Bij aankomst in Eldoret was het stikdonker. We liepen met onze hele groep door een luguber steegje(waarom?) naar het Chinese restaurant om vervolgens gevolgd en nageroepen te worden door luimsnuivende straatjongeren. Is niet heel fijn als je de stad nog niet kent. Later bleek ook dat de chauffeur dit ook geen goed idee had gevonden en dat de artsen per se die kant op wilden.
Eenmaal in het hotel waren het prima kamers. De douche was ongeveer 15 graden Celsius, maar n douchebeurt was geen overbodige luxe dus dat was maar even afzien dan, kwam er later pas achter dat er ook n knopje boven mn bed zat(logisch) voor warm water. In het hotel waren er bijna alleen 1 persoons kamers. Een aantal meiden vonden dit zo eng dat ze uiteindelijk samen in de 1m20 brede bedjes hebben geslapen. Ik sliep gelukkig ok, totdat om 06:00 de radio ergens snoeihard aan ging.
Maandag kennis gemaakt met de Dean van de medical University en ook met de directeur van het ziekenhuis, ‘courtesy’ visits worden dat genoemd(beleefdheidsbezoeken) en dat is helaas in Kenia heel erg gewoon. Want dat betekent dus dat je soms uren aaneenvolgend in een verstikkend kantoortje met 20 man naar soms onverstaanbaar Afrikaans-Engels moet luisteren. Maar je ontmoet ook weer een hele hoop interessante mensen. Ook de kinderafdeling was erg indrukwekkend, want daar ontmoetten we een vrouw die zorgt voor kinderen die daar worden achtergelaten. Ze heeft zelf een doof kindje geadopteerd nadat het na 3 jaar! in het ziekenhuis nog steeds niet was geadopteerd. En als mensen er in Kenia achter komen dat je je kind hebt achter gelaten(waarschijnlijk omdat je er niet voor kunt zorgen), ga je met kind en al de gevangenis in… Zoek de logica.
Morgen krijgen we wat colleges over de bestrijding van infectieziekten en over fistelchirurgie. Zal hopelijk snel weer wat schrijven!