Endeldarm op het menu
Blijf op de hoogte en volg Sophie
28 Oktober 2012 | Kenia, Iten, Kenya
Deze week bij de kinderafdeling meegelopen. Ook hier was het weer erg rustig, slechts 7 kinderen. De meesten liggen er met longontsteking, hersenvliesontsteking en brandwonden. Zodra ze iets beter worden merk je dat meteen want dan beginnen ze naar je te lachen en ‘Mzungu, how are you?’ te roepen.
De eerste dag was gelijk was er direct een bijzondere situatie; Bij een mentaal geretardeerd meisje moest een infuus worden geprikt. Dr Chikanga had m na extreem veel geschreeuw en getrek in een keer in een vat zitten. We waren alleen de tape vergeten om m vast te zetten. Dus hij zei:‘get me some tape please’. Dus ik vraag dat aan die zuster, geeft ze me een halve handschoen en zegt: ‘this is Africa’, ik zeg nog dat het daarmee niet gaat lukken en dat het meisje mental geretardeerd is, maar ze lacht enkel, dus ik race terug naar de dokter. Nog een keer vraag ik de zuster om tape, nu begrijpt ze t wel, helaas was het infuus toen gesneuveld. Later bleek dat ze mijn zin ‘Can you please give me some tape to fix an IV’ niet had begrepen en dat tape door zusters ‘strapping’ wordt genoemd. Weer wat geleerd.
Een keer per week komt er een specialist langs in het ziekenhuis, is wel erg leerzaam om daarmee mee te lopen, die stellen toch weer kritische vragen waar je nog niet aan had gedacht. Wel echt verschrikkelijk dat er al meer dan twee maanden een kindje ligt met een onwijs grote brandwond op haar been, die huidtransplantatie moet krijgen, maar de chirurg vertikt het iedere keer om langs te komen.
En een van de dokters (Felix) heeft me een kamer in zijn huisje aangeboden. Dus nu slaap ik samen met Judith in n omheind stukje met 3 rijtjes huizen waar athleten en dokters wonen. En dat voor 23 euro per maand.
Slaap op n dun matrasje op de grond, maar heb tot nu toe echt iedere nacht prima geslapen. Er wordt goed voor me gezorgd, krijg elke avond wel iets van ugali oid aangeboden. ‘s Ochtends probeer ik iedere keer weer onder de ‘thee’(90%melk) uit te komen, want die begint echt een beetje mn neus uit te komen. In de buurt zijn er weinig restaurants waar je snel wat kunt eten dus koken we veelal zelf. Judith heeft al hutspot gemaakt, ik een pompoensoepje en guacamole. Heet water is er niet, dus ik was me met n kom gekookt water.
We kunnen ‘s ochtends meerijden met de ambulance naar het ziekenhuis, want dat kan hier, de ambulance haalt de dokters gewoon thuis op.
De drop valt goed in de smaak. Overigens wordt mn fotoboekje(dank Tanja en team!) ook nog steeds met veel plezier bekeken.
Het weekend hebben we dan eindelijk de geit gegeten. We waren samen met n aantal artsen en nog wat hoge piefen bij justitie en politie. Eerst serveerden ze de ingewanden, toen de ribben, toen dijen etc en dan als toetje nog een stuk endeldarm(!) gevuld met ingewanden en ui. Was best te doen, erg bijzonder om zo onder de Kenianen te zijn.
Bier vloeide weer rijkelijk, heb al mn overtuigingskracht moeten gebruiken om telkens opnieuw alcohol te weigeren. Na een potje pool waren n aantal artsen in ieder geval al goed t spoor bijster(dit was al om 9 uur), maar als echt die-hard uit Rotterdam ga je natuurlijk tot t gaatje. Dus zijn we nog naar Eldoret gereden om The Spree onveilig te maken. Was n erg leuke tent met goede muziek. Ook hier alleen echt n aantal heel veel wanhopige mannen die letterlijk smeken (1 ging zelfs op zn knieen zitten) om je telefoonnummer te krijgen. Uiteindelijk was de arts die reed eerder naar huis, ondanks dat we m hadden verboden te rijden. Dus hebben wij later n taxi gepakt. En ik begrijp nog steeds niet hoe ik gisteren zo relaxed in die auto heb kunnen zitten, want die chauffeur was echt knettergek. Wij hadden die taxi geboekt maar we moesten eerst iemand anders in n steegje dumpen. Daarna vroeg hij geld voor benzine, waarmee hij sigaretten ging kopen. En hij was erg slaperig, dus wilde hij met t raam open rijden en hield hij zijn hoofd helemaal uit t raam zodat zn ogen open zouden blijven. Gelukkig weer heelhuids thuisgekomen.
Vandaag even goed bijgekomen met n stukje hardlopen in de zon en n kopje pompoensoep.
Nog twee weken in het ziekenhuis, nog 1 week interne en 1 week gyn. En dan nog n vrije week, ga mogelijk naar Lamu, even uitzoeken of dat kan enz.
Zal ook weer proberen wat fotootjes er op te zetten.
De eerste dag was gelijk was er direct een bijzondere situatie; Bij een mentaal geretardeerd meisje moest een infuus worden geprikt. Dr Chikanga had m na extreem veel geschreeuw en getrek in een keer in een vat zitten. We waren alleen de tape vergeten om m vast te zetten. Dus hij zei:‘get me some tape please’. Dus ik vraag dat aan die zuster, geeft ze me een halve handschoen en zegt: ‘this is Africa’, ik zeg nog dat het daarmee niet gaat lukken en dat het meisje mental geretardeerd is, maar ze lacht enkel, dus ik race terug naar de dokter. Nog een keer vraag ik de zuster om tape, nu begrijpt ze t wel, helaas was het infuus toen gesneuveld. Later bleek dat ze mijn zin ‘Can you please give me some tape to fix an IV’ niet had begrepen en dat tape door zusters ‘strapping’ wordt genoemd. Weer wat geleerd.
Een keer per week komt er een specialist langs in het ziekenhuis, is wel erg leerzaam om daarmee mee te lopen, die stellen toch weer kritische vragen waar je nog niet aan had gedacht. Wel echt verschrikkelijk dat er al meer dan twee maanden een kindje ligt met een onwijs grote brandwond op haar been, die huidtransplantatie moet krijgen, maar de chirurg vertikt het iedere keer om langs te komen.
En een van de dokters (Felix) heeft me een kamer in zijn huisje aangeboden. Dus nu slaap ik samen met Judith in n omheind stukje met 3 rijtjes huizen waar athleten en dokters wonen. En dat voor 23 euro per maand.
Slaap op n dun matrasje op de grond, maar heb tot nu toe echt iedere nacht prima geslapen. Er wordt goed voor me gezorgd, krijg elke avond wel iets van ugali oid aangeboden. ‘s Ochtends probeer ik iedere keer weer onder de ‘thee’(90%melk) uit te komen, want die begint echt een beetje mn neus uit te komen. In de buurt zijn er weinig restaurants waar je snel wat kunt eten dus koken we veelal zelf. Judith heeft al hutspot gemaakt, ik een pompoensoepje en guacamole. Heet water is er niet, dus ik was me met n kom gekookt water.
We kunnen ‘s ochtends meerijden met de ambulance naar het ziekenhuis, want dat kan hier, de ambulance haalt de dokters gewoon thuis op.
De drop valt goed in de smaak. Overigens wordt mn fotoboekje(dank Tanja en team!) ook nog steeds met veel plezier bekeken.
Het weekend hebben we dan eindelijk de geit gegeten. We waren samen met n aantal artsen en nog wat hoge piefen bij justitie en politie. Eerst serveerden ze de ingewanden, toen de ribben, toen dijen etc en dan als toetje nog een stuk endeldarm(!) gevuld met ingewanden en ui. Was best te doen, erg bijzonder om zo onder de Kenianen te zijn.
Bier vloeide weer rijkelijk, heb al mn overtuigingskracht moeten gebruiken om telkens opnieuw alcohol te weigeren. Na een potje pool waren n aantal artsen in ieder geval al goed t spoor bijster(dit was al om 9 uur), maar als echt die-hard uit Rotterdam ga je natuurlijk tot t gaatje. Dus zijn we nog naar Eldoret gereden om The Spree onveilig te maken. Was n erg leuke tent met goede muziek. Ook hier alleen echt n aantal heel veel wanhopige mannen die letterlijk smeken (1 ging zelfs op zn knieen zitten) om je telefoonnummer te krijgen. Uiteindelijk was de arts die reed eerder naar huis, ondanks dat we m hadden verboden te rijden. Dus hebben wij later n taxi gepakt. En ik begrijp nog steeds niet hoe ik gisteren zo relaxed in die auto heb kunnen zitten, want die chauffeur was echt knettergek. Wij hadden die taxi geboekt maar we moesten eerst iemand anders in n steegje dumpen. Daarna vroeg hij geld voor benzine, waarmee hij sigaretten ging kopen. En hij was erg slaperig, dus wilde hij met t raam open rijden en hield hij zijn hoofd helemaal uit t raam zodat zn ogen open zouden blijven. Gelukkig weer heelhuids thuisgekomen.
Vandaag even goed bijgekomen met n stukje hardlopen in de zon en n kopje pompoensoep.
Nog twee weken in het ziekenhuis, nog 1 week interne en 1 week gyn. En dan nog n vrije week, ga mogelijk naar Lamu, even uitzoeken of dat kan enz.
Zal ook weer proberen wat fotootjes er op te zetten.
-
28 Oktober 2012 - 15:48
Paps:
Ik begrijp dat je nu ook de patienten aan het oppeuzelen bent. Je zit nu dus tussen de menseneters. Ik krijg toch wel zo'n Bert Keizer gevoel bij jouw verhalen. Je moet inderdaad volharden om drie stappen vooruit en weer twee terug te doen.
Misschien wel goed om af en toe een klein beetje bier te drinken om te ontsmetten. -
28 Oktober 2012 - 16:47
Elly:
Hoi Sophie, gaaf om door de ambulance(met zwaailicht?) naar je werk gebracht te worden.Geef me dat recept eens van die gevulde endeldarm, misschien iets voor bij ons op de afdeling(MDL!)Verder heb ik toevallig vandaag ook een pompoensoepje gemaakt, bij het eten straks zullen we aan je denken,liefs Elly -
28 Oktober 2012 - 19:06
O)ma Korenhof:
Heerlijk mailtje weer Sophie. Nog twee weekjes en jouw verblijf zit er weer op. Wat hebm je ontzettend veel meegemaakt en nog steeds. Fijn dat je ook nog een week vrij te besteden hebt om bij te komen van alle emoties. Zal blij zijn als je toch weer thuis bent. Vond het heel erg leuk toen je ons belde en zo duidelijkAllerhande is weer uit dus kunnen we hier ook pompoensoepjes maken. Nog veel plezier de laatste weken van je verblijf. Oma en opa -
28 Oktober 2012 - 19:21
Emma:
Wat een super leuk stukje! Zal wel weer wennen zijn als je terug bent in NL. Veel plezier nog! Dikke kus, Em -
28 Oktober 2012 - 19:21
Emma:
Wat een super leuk stukje! Zal wel weer wennen zijn als je terug bent in NL. Veel plezier nog! Dikke kus, Em -
29 Oktober 2012 - 08:59
Adriana:
Sophie, ik geniet enorm van je verhalen. Wat doe jij daar snel enorm veel ervaring op! -
29 Oktober 2012 - 08:59
Adriana:
Sophie, ik geniet enorm van je verhalen. Wat doe jij daar snel enorm veel ervaring op! -
29 Oktober 2012 - 09:34
Barbara:
Mooi verhaal weer Sophie! -
29 Oktober 2012 - 14:25
Mam:
Hoi Sophie,
Heb ik het goed begrepen, eet je nu met plastic handschoenen aan?
Kun je tijdens het eten gelijk even een rectaal touche doen, kijken waar die mee gevuld is.
Geniet verder van je verblijf daar. Mam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
